پرستوی مهـــــــــــــاجرم چرا ز لانه می روی

اگر ز لانه می روی چــــــــــرا شبانه می روی

قـــــــــــــرار من شکیب من مهاجر غریب من

فدای غربتت شوم که مخفیــــــــانه می روی

حیـــــــــــات جان امید دل علی بود ز تو خجل

که با کبودی بدن ز تازیانـــــــــــــــــه می روی

کبوتر شکســــــــــــته پر مرا به همرهت ببر

چرا بدون جفت خود ز آشیــــــــــانه می روی

چهار طفل خون جگر زنند در غمت به ســــــر

تو بر زیارت پدر چه عاشقــــــــــــانه می روی

الا به رخ نشانه ات مگر شکسته شــــانه ات

که مــــــوی زینبین خود نکرده شانه می روی

همای بی ترانه ام چـــــــــــــــرا ز آشیانه ام

به کوی بی نشان خود پر از نشــانه می روی

فتاده بر دلم شرر که تو در این دل سحــــــــر

زهمســـــرت غریب تر برون ز خانه می روی