شبی غمگین .. شبی بارانی و سرد

 مرا در غربت فردا رها کرد ..

دلم در حسرت دیدار او ماند ..

مرا چشم انتظار کوچه ها کرد ..

به من می گفت: "تنهایی "غریب است

ببین با غربتش با من چه ها کرد ..

تمام هستی ام بود و ندانست

که در قلبم چه آشوبی به پا کرد ..

و او هرگز شکستم را نفهمید ..

اگرچه تا ته دنیا صدا کرد ...